De hamvraag voor veel mensen is waarom?

Waarom gebeuren dingen, waarom ben ik zoals ik ben, waarom gebeurt er wat er gebeurt, waarom ben ik er überhaupt?

Hoe zwaarder het leven wordt, hoe meer lijden de voordeur instapt, hoe meer die vraag een rol gaat spelen.
Waarom het lijden en waarom ik?
Wie of wat veroorzaakt dat ik dit op mijn bord krijg?
Soms lijkt het lijden in het leven van mensen zo onrechtvaardig, zo hard, zo onlogisch.
Het is dan ook logisch dat die vraag meer gaat opspelen naarmate het lijden toeneemt. Meer lijden betekent meer inspanning, meer stappen nemen, meer onveilige gebieden in gaan.

 Mijmerend over de waarom vraag……..

 Eeuwen was in het westen het geloof, dat God of de duivel alles bepaalde, de belangrijkste overtuiging. Andere overtuigingen werden zo veel mogelijk bestreden, onderdrukt en mensen die ze hadden werden door de toenmalige heersende kerken zoveel mogelijk uitgemoord.

Lijden was een straf van God of ontstaan door de verleiding van de duivel, óf het lijden was loutering voor de ziel.
Als je het lijden zonder klagen en zonder verlies van geloof onderging, dan zou dat in het hiernamaals in de vorm van een plekje in de hemel beloond worden.
Lukte dat niet, dan was de hel je vooruitzicht.
Lukte het niet maar bekende je schuld en gaf je alsnog je leven aan Jezus Christus, dan kon je toch alsnog gered worden, zelfs op je sterfbed.

 

Deze overtuiging is in de laatste honderd jaar wel bijgesteld maar toch, God was en is in het westen meer voor de hand liggend dan bijvoorbeeld het idee dat er meerdere levens zouden kunnen zijn en dat dát de oorzaak is van alles wat je niet kan verklaren in je huidige leven.

In het westen in reïncarnatie niet voor de hand liggend.
Wat is reïncarnatie?
Reïncarnatie is onder andere het gegeven dat de aanzet en oorzaken van alle dingen in het huidige leven hun oorsprong hebben in voorgaand levens.
Alle dingen, dus zowel de wonderlijke mooie dingen die je schijnbaar overkomen, alsmede het lijden wat schijnbaar zomaar zonder aanleiding je leven binnen lijkt te rollen.

Laten we iets dieper op reïncarnatie in gaan en laten we beginnen om eerst even wat onzin overtuigingen er uit halen:

 

• Een mens incarneert als mens en nooit als dier of plant of steen.
  Dat is onmogelijk en ook compleet onlogisch.
• Mensen zeggen wel eens: “ik was in mijn vorige leven die of die”. Dat is een foute aanname. Jij bent een unieke en eenmalige verschijning, je dráágt het bewustzijn van vorige levens in je maar jij bént dat niet geweest.
• Lijden is geen straf omdat je in vorige levens iets fout zou hebben gedaan.
  Punt één ben jij niet die mens die in die vorige levens dingen al dan niet heeft gedaan en punt twee kan lijden geen straf zijn, want wie of wat zou jou dan moeten straffen en waarom?

Een mens incarneert altijd als een mens.
Aangezien je het bewustzijn niet kan terugdraaien kan het alleen maar voorwaarts. Hoe kun je ooit dát wat je in dit leven als mens leert, doet en veroorzaakt, ooit als hond, paard, mier of vis, dus zonder juist die specifieke menselijke eigenschappen en menselijke verbanden, weer oppakken en daarmee verder gaan, dat verder ontwikkelen?
Dat is onmogelijk en dus ook compleet onlogisch.

De mens die je nu bent is niet dezelfde mens die in die vorige levens heeft lopen acteren.
Jij, hier en nu, jij bent uniek en eenmalig. Je draagt in je bewustzijn van nu ook het bewustzijn van vorige levens in je, dat is waar, maar jij bent nu jij.
Je draagt in je bewustzijn van nu, ook het bewustzijn van vorige levens in je. Dat is waar, maar jij bent nu jij.
Dat je drager bent van het bewustzijn van vorige levens wil niet zeggen dat jij ook verantwoordelijk bent voor de inhoud van dat bewustzijn uit voorgaande levens. Je kunt ook nooit zeggen dat “ik” in “mijn” vorige levens dit of dat ben geweest of dit of dat heb gedaan.
Dat is een foute identificatie en een onterechte verantwoordelijkheid die je dan oppakt.
Ik kan geen verantwoording dragen voor een mens die honderd jaar geleden heeft geleefd en d8ie bepaalde dingen heeft gedaan of juist niet heeft gedaan?

Ik, hier en nu, weet er niets meer van en ik, hier en nu, leef in een hele andere wereld, in een ander lichaam, in andere omstandigheden.
Dat zou echt een compleet onzinnige en onterechte verantwoording zijn. Nee, ik draag dat bewustzijn wel, maar ik ben nu hier en nu deze man of deze vrouw.

 

Wat weer wel waar is , is dat ik deze man of deze vrouw nu ben geworden, juist omdat ik die vorige levens in mij draag.
Dat zat namelijk al in het bewustzijn waar ik in en mee geboren bent.
Dat bewustzijn heeft zelfs al bepaald hoe ik als foetus ontwikkelt ben, hoe ik geboren word, waar ik geboren word, bij welke ouders en dus welk DNA en erfelijke en genetische factoren er zijn.

Ik draag vanaf het allereerste begin van mijn leven dan ook een andere bewustzijnsinhoud dan mijn ouders, mijn broers en zussen, dan mijn partner, dan mijn kinderen, dan mijn vrienden.
Ieder mens heeft als het ware een eigen bewustzijn-lijn in zich en ieder mens heeft daarin en daardoor bewustzijns aspecten die uniek zijn.
Dat is ook de reden dat wij vanaf het allereerste begin, als foetus en na onze geboorte allemaal al verschillend zijn van elkaar.
We zitten allemaal met verschillende bewustzijnslijnen.

Het zijn ook die bewustzijnslijnen die bepalen of we man of vrouw zijn, ziek of gezond zijn, welke tijd we geboren worden, of we rijk of arm zijn enz.
Die bewustzijnslijnen zijn de bepalende factor voor dit leven.

Je zou kunnen zeggen dat waar die bewustzijnslijn in het vorige leven stopte, dit huidige leven weer mee begint.
Je bent als het ware weer een nieuwe vormgeving van een bewustzijnslijn die al eeuwen gaande is….

 

Die bewustzijnslijn wordt dus in een andere vorm doorgezet.
Dat is reïncarnatie en elke keer ontstaat er een vorm die dan beter past bij de inhoud van de lijn.
Soms man, soms vrouw, soms arm, soms rijk, soms ziek, soms gezond, soms in vrede en soms in oorlog; net wat nodig is.
Het is elke keer de vorm én de omstandigheden die nodig is om weer bepaalde aspecten uit die bewustzijnslijn aan te kunnen gaan, op te kunnen lossen of te kunnen transformeren. Geen enkel detail daarin is toevallig, fout of misplaatst.

Het lijden in dit geheel is daarom geen pech of samenloop van omstandigheden, noch is het een straf omdat je in voorgaande leven dingen niet goed gedaan zou hebben.
Het lijden is een logisch gevolg van het mystieke gegeven dat alles wat je ooit uitzendt (oorzaak) weer terugkomt bij jezelf (gevolg).

 

Dát is de werkelijke betekenis van de Bijbel tekst:
wie het zwaard opheft tegen een ander zal er zelf door neergeveld worden.
In de Nederlandse taal hebben we ook zo’n wijze uitspraak die hiernaar verwijst:
wie een kuil graaft voor een ander zal er zelf in vallen.
Maar ook:
wie goed doet, goed ontmoet…

Deze uitspraken verwijzen naar dat wat jij bent en wat jij doet altijd van jou is en van jou zal blijven.
Wat jij creëert is van jou en hoe ver je bepaalde aspecten van jezelf vanuit angst of weerzin ook weggooit, of hoe sterk je het vanuit angst of weerzin ook op anderen projecteert, het is nog steeds van jou en zal uiteindelijk weer bij je terugkomen omdat het altijd al van jou was en jij er iets mee moet doen. Dat kan een ander nier voor jou doen. Die ander kan je erin raken, het spiegelen, maar het is van en voor jou. Wat jij gecreëerd hebt, daar zal jij mee verder moeten.

Jij hebt jouw bewustzijnslijn en jij zal die lijn hoe dan ook moeten volgen en alleen jij kunt aspecten van de lijn transformeren.
Jouw leven hier en nu staat dan ook ten dienste van die bewustzijnslijn, want daar ben jij namelijk uit ontstaan.
Jij bent de vormgeving van die bewustzijnslijn.
Wij denken meestal dat die bewustzijnslijn of het bewustzijn ten dienste staat van  ons en dat het leven moet gaan, zoals wij willen en verwachten, maar het is juist andersom.

Wat vanuit die bewustzijnslijn wordt aangeboden is van, door en voor jou.
Jij bent de enige die er iets mee kan doen, jij bent de enige die de zware en zwarte dingen kan transformeren in licht en kan omzetten in liefde en mildheid. Jij bent ook de enige die oorzaak en gevolg in zich draagt.

Dus jouw boosheid naar de ander, jouw woede op de ander, jouw gewelddadigheid naar de ander, jouw macht over de ander, jouw onmacht bij de ander, jouw haat, maar ook jouw liefde, jouw wijsheid, jouw mildheid, het is en was allemaal van jou en zal altijd weer bij je terugkeren.

Die beweging of uitwisseling tussen jou en je eigen bewustzijnslijn gaat net zo lang door totdat jij deze beweging volledig doorhebt. Dat je snapt dat jij de oorzaak én het gevolg bent en dus ook de verantwoordelijke bent om dit te veranderen c.q. transformeren. Dat ontwijken, negeren, projecteren op anderen niet meer werkt en je dat ook niet meer wilt.
Niet omdat iets of iemand dat van je verwacht of omdat je het moet of omdat je niet anders meer kunt, maar omdat je voelt dat dit vanuit, voor en door jezelf is ontstaan. Dat je voelt dat het niet anders meer kan dan dit te ontmoeten en aan te gaan.

Hoe dan? Bijvoorbeeld:
–              door uit boosheid weg te stappen en boosheid niet meer met boosheid te beantwoorden.
De werkelijke betekenis van he toekeren van de andere wang.
–              vanuit een Blijvend anders perspectief: door uit het kind-redding systeem te stappen en de
volwassen weg te gaan volgen.

Dát is ook waar Blijvend anders en het hele model van Droog omdraait…….het oppakken van jouw verantwoording van jouw bewustzijnslijn.
Bewustwording van jouw bewustzijnslijn en wat die jou aanreikt.. het is van, door, uit jou….jouw bewustzijnslijn en het is al eeuwen gaande!

Die eigen bewustzijnslijn, daar ligt de verantwoordelijkheid op.
Niet op de individuele levens of beter gezegd, de tijdelijke vormgevingen van die bewustzijnslijn, maar op de gehele lijn zelf.
In het ene leven is dat allemaal goed gegaan en goed gedaan en in het andere leven weer niet.
Het zij zo, het is zo gegaan, jij hier en nu kunt dáár niets aan veranderen.

Waar je wel wat aan kunt veranderen is aan de gevolgen daarvan., gevolgen die misschien al levenslang aan de gang zijn,

Bijvoorbeeld:
–              door je gevoelens niet meer te projecteren op anderen, de schuld niet meer buiten jezelf te
leggen, verantwoordelijkheid op te pakken, uit de strijd te gaan, wakker te worden enz.

Door het lijden vanaf nu te zien als leerproces en niet als straf of pech of iets dat zo snel mogelijk weer ongedaan moet worden.

Feit is dat ik hier en nu ben wie ik ben en drager ben van die lijn, of ik het nu wil of niet. Mijn leven staat ten dienste van die lijn, is veroorzaakt door die bewustzijnslijn en niet andersom.
Zodra we dat echt beseffen gaan we meer snappen waarom er dingen gebeuren die we misschien niet willen en niet begrijpen.
Dan gaan we verbanden zien en voelen van wat toen is gedaan en wat nu gebeurt.

We denken vaak dat dit het ene leven is en dat daarin alles goed moet gaan en lijden geen doel en betekenis heeft. Niets is minder waar.

We hebben talloze levens en het lijden is niets anders dan de uitwerking van zaken die ergens in die bewustzijnslijn niet vanuit liefde en niet vanuit bewustzijn zijn gedaan.
De inhoud van die bewustzijnslijn zal zich meer en meer laten zien omdat we als mens steeds bewuster worden.
Meer bewustzijn veroorzaakt ook meer verantwoordelijkheid. Verantwoordelijkheid die dus over levens heen lijkt te gaan…

Daarom is het nu van groot belang dat we als mens leren zien dat lijden niet zinloos is en geen straf is maar een logisch gevolg, ontstaan uit onze eigen bewustzijnslijn die al eeuwen gaande is.
Lijden is een kans tot uitbalancering.
Uitbalanceren van bijvoorbeeld projecteren en weer ontvangen, van ooit weggegeven en nu weer terugkrijgen, van ooit anderen aangedaan en aan nu zelf aangedaan worden….

 

Lijden is de ultieme uitdaging tot leren, tot wakker worden, tot het leren geven en ontvangen van liefde.
Lijden is in die zin een vorm van genade, een kans om het weer goed te maken, om wat krom was weer recht te maken, om wat vanuit onbewust handelen is gedaan nu vanuit bewust handelen tot liefde te transformeren.

Dat proces gaat over levens heen en speelt zich af in de continuïteit van leven.
Dit huidige leven is een stip op de lijn van de continuïteit van leven. Mijn lijden nu, mijn kanker, mijn scheiding, mijn psychose, mijn armoede, mijn geweld, mijn misbruik, mijn liefde, mijn wijsheid, mijn kennis, mijn vaardigheden, mijn kwaliteiten, het zijn allemaal gevolgen van wat op mijn eigen bewustzijnslijn ligt.

Dit proces is al levenslang gaande en sommige aspecten kunnen zich nu pas in dit leven echt aandienen, omdat ik daar nu aan toe ben en mijn zijn van nu het kan dragen en kán transformeren.
Alles komt dan ook op tijd, de tijd waarop het zinvol is.

En ja, soms ziet het lijden er keihard en onrechtvaardig uit, maar is het dat ook als je de bewustzijnslijn van die mens volledig zou kunnen overzien, als je oorzaak en gevolg zou kunnen overzien?
Dan is pijn ondergaan een gevolg van de pijn die je levenslang anderen hebt aangedaan, is onderdrukt worden een gevolg van onderdrukt hebben, is misbruikt worden een gevolg van levenslang anderen misbruikt hebben.
–              dan is het lijden het begin van een mogelijke oplossing of              transformatie.
–              dan is het lijden de uitbalancering tussen dader en slachtoffer, tussen licht en duisternis,
tussen leven en dood.

Als we dit echt beseffen dan kunnen we het lijden verwelkomen, verwelkomen als een noodzakelijke beweging die we ooit zelf in gang hebben gezet.
Er is geen sprake van schuld, geen sprake van straf, alleen maar van oorzaak en gevolg.

Doel is het uiteindelijk stoppen van de oeverloze herhaling van zetten, van het slaan en terugslaan, van het in strijd gaan met aspecten van onszelf of de ander…

 

Nog even over die bewustzijnslijnen:

 

Die bewustzijnslijnen staan nooit op zichzelf, die zijn altijd verbonden met alle andere bewustzijnslijnen. Daar zijn we niet altijd bewust van.
We zijn alleen bewust van de momenten dat die lijnen elkaar echt aanraken en elkaar kruisen.
Dat zijn de ontmoetingen die we hebben, soms gewild en gepland, soms ongewild en ongepland.
Lijden ontstaat nooit in je eentje, dat is altijd in relatie met andere mensen en dus andere bewustzijnslijnen.
Dus is het tijd om dat lijden te transformeren, dan ontstaan ook weer de relaties waarin dat lijden is ontstaan en zullen we oude bekende tegen gaan komen.

Soms bewust als oude bekende waarin we de energiepatronen herkennen van toen, soms in de vorm van “hé, ik ken jou ergens van” gevoelens, soms in ontroering, soms in een onverklaarbare aantrekkingskracht naar iets of iemand, bijvoorbeeld het verliefd worden.

Al die bewustzijnslijnen tezamen vormen het zogenaamde Zero point field….…het veld waarin we allemaal met elkaar verbonden zijn.
Het veld waarin al het weten, al de kennis, maar ook al het lijden aanwezig is.

 

 

Nu naar de verdeling Geest – Ziel – Persoonlijkheid.

 

Vanuit de Christelijke traditie kennen we de drie-eenheid: God de vader, Jezus de zoon, en de heilige geest. Het is hetzelfde als Geest, Ziel en Persoonlijkheid.

Laten we het even nóg duidelijker vertalen:
Geest
Bewustzijnslijn
Mens

Geest:

Geest is de bron, is de oorsprong, is de allerhoogste licht- en liefdes energie.

Daar is alles uit ontstaan, dus ook de duisternis, ook de zwaarte, ook het lijden.
De diepste kern van alles is die hoogste licht- en liefdesenergie, ook al herkennen wij dat niet als zodanig, ook al kunnen we dat niet zien of voelen.

Je kunt Geest niet zien als een plek, het is meer een hoedanigheid, een staat van zijn in ons bewustzijn.
Je zou kunnen zeggen dat het een laag van bewustzijn is waar enkel en alleen maar licht- en
liefdesenergie is. Daar is dus geen tijd, geen materie, geen duisternis, geen dualiteit, dus ook geen ik en jij, alleen maar zijn.

In die laag van ons bewustzijn is geen willen, geen behoefte, geen vraag, geen verwachting, geen verleden en geen toekomst……daar is het zijn.
Zolang het zijn er is, is er niemand om iets te willen, te vragen, te verlangen. Daar is echt alleen maar de hoogste licht- en liefdesenergie……puur, schoon, rein, alles omvattend, alles één.

 

Mensen met BDE (bijna dood ervaringen) praten daar ook over. Die hebben het erover dat ze naar het meest heldere en mooie licht zijn gegaan dat ze ooit hebben gezien en hebben gevoeld.
Ook praten ze over een vorm van liefde met een warmte en intensiviteit die ze nog nooit op aarde hebben gevoeld.
Dat is een glimp van die hoogste licht- en liefdesenergie.
Blijkbaar komt die hoogste licht- en liefdesenergie, die laag van ons bewustzijn, pas in ons bereik als we alles wat met onze aardse persoonlijkheid te maken heeft los moeten gaan laten.

De dood is blijkbaar de ingang naar dát bewustzijnsgebied, naar die hoogste licht en liefdes energie….
Zolang we in leven zijn, lijkt die laag van ons bewustzijn niet toegankelijk te zijn.

 

Ziel (is hetzelfde als bewustzijnslijn):

Ziel is een lichtvonkje, ontstaan uit de hoogste licht- en liefdesenergie.
Die lichtvonk is de verbinding aangegaan met de zwaardere energieën. Uit die verbinding ontstaat als het ware die eigen bewustzijnslijn waar ik eerder over geschreven heb.
Wat zijn dan die zwaardere energieën?
Dat is feitelijk alles wat meer is dan alleen die hoogste licht- en liefdesenergie, dus alles wat daar omheen kan ontstaan.
Daarbij kun je denken aan tijd, dualiteit, verwarring, verlangen, begeerte, macht, onmacht enz.
De ziel is een laag van ons bewustzijn waarin tijd aanwezig is, waarin dualiteit aanwezig is.
De ziel is onze eigen bewustzijnslijn.

 

Dat wat de verbinding van de hoogste licht- en liefdesenergie met lagere energieën veroorzaakt noemen we karma.
Karma is een ander woord voor werk.
Er is werk ontstaan omdat de hoogste licht- en liefdesenergie verduistert is geraakt door al die andere zaken zoals tijd en dualiteit en uiteraard geeft dat wrijving en beweging.
Dualiteit is bijvoorbeeld licht versus duisternis, liefde versus niet kunnen liefhebben, macht versus onmacht, man versus vrouw, hier versus daar, nu versus toen of straks enz.
Er zijn zoveel lagen ontstaan om die hoogste licht- en liefdesenergie heen, dat daardoor die hoogste licht- en liefdesenergie op sommige plekken bijna niet meer zichtbaar en tastbaar is.

In deze zielslaag van ons bewustzijn is dus ook die eerder benoemde bewustzijnslijn ontstaan.
Die bewustzijnslijn heeft met tijd en dualiteit te maken en bestaat daarom niet in de bewustzijnslaag van de hoogste licht- en liefdesenergie.

De ziel heeft twee kanten:
1.            een kant gericht naar die hoogste licht en liefdes energie, naar Geest,
2.            een kant gericht naar de zwaarte, de schaduw, de materie, de dualiteit.

Je zou die ziel ook wel de mediator of transformator kunnen noemen tussen de verschillende lagen van je bewustzijn. Dus tussen de laag van de hoogste licht- en liefdesenergie, de laag van de ziel zelf en de laag van de persoonlijkheid.

 

Persoonlijkheid:    

   

De menselijke persoonlijkheid is de allerhoogste licht- en liefdes energie in verbinding met de ziel.
De ziel die vervolgens de verbinding is aangegaan met nog zwaardere energieën, de stof of de materie.

De menselijke persoonlijkheid is dus in diepste wezen de drager van de hoogste licht- en liefdes energie. In ieder mens is die Godsvonk aanwezig, ongeacht of die zichtbaar, tastbaar of voelbaar is.

Alles ontstaat uit de hoogste licht- en liefdes energie, zelfs de meest liefdeloze mens, zelfs het diepste lijden.

De menselijke persoonlijkheid is ook het meest gebonden aan tijd, ruimte en omstandigheid.
Vreemd genoeg is de menselijke persoonlijkheid ook het meest bepalende aspect in dit alles.
Vanuit de ziel, vanuit die bewustzijnslijn in de ziel kan van alles en nog wat aangeboden, en georganiseerd worden, maar het is altijd de vrijheid van de menselijke persoonlijkheid die bepaalt of die mens het oppakt of niet, het aangaat of niet.

Het is de menselijke persoonlijkheid die de keuzes maakt om lijden te ontvangen en te verwelkomen of lijden te bevechten, te ontwijken, op anderen af te wentelen of te negeren.
Die vrijheid is noodzakelijk, omdat alleen dat wat écht vanuit vrijheid wordt aangegaan, ook daadwerkelijk liefde zal genereren.
Wat gedwongen aangegaan wordt zal alleen maar meer spanning en weerstand opleveren.
De mens die zijn lijden verwelkomt, zal er heel anders mee omgaan dan de mens die er mee om moet gaan….

Even resumerend:
De Persoonlijkheid is het voertuig van de Ziel, de Ziel is het voertuig van de Geest.
Of andersom, Geest verdicht zich in de materie tot Ziel en de Ziel verdicht zich verder in de materie tot mens, tot Persoonlijkheid.

De Ziel is de drager van je bewustzijnslijn en die lijn, de Ziel, is de constante factor door alle levens heen.

Noot:

De termen Geest, Ziel en Persoonlijkheid komen uit de theosofie en uit Psychosofia.
Psychosofia betekent vrij vertaald: kennis van de werking van Geest en is door mevrouw Zohra Noach opgericht. De grondbeginselen van Psychosofia komen uit de Theosofie.

 Kerngedachten van de theosofie:

Al ruim 2000 jaar wordt in het Westen het woord theosofie gebruikt als aanduiding van goddelijke wijsheid of kennis ontleend aan zowel inzicht en ervaring als studie. Het is afgeleid van het Griekse theos (god, godheid) en sophia (wijsheid). Hoewel de theosofische beweging van deze tijd teruggaat tot Blavatsky en haar leraren, maakt ze deel uit van een spirituele beweging die even oud is als de denkende mensheid. Haar filosofie is een eigentijdse weergave van de eeuwige wijsheid die de essentie is van wetenschap, filosofie en religie. Haar denkbeelden zijn geen dogma’s of leringen die men moet aannemen. Theosofische boeken worden niet als openbaringen beschouwd maar als leidraad bij individueel onderzoek.

De kerngedachte van de theosofie is dat alle wezens in essentie één zijn, want alles komt voort uit dezelfde onkenbare bron. Alles leeft en ontwikkelt zich – van de kleinste deeltjes tot planten, dieren, mensen, planeten, sterren en melkwegstelsels. Elk van deze is in zijn kern goddelijk, en evolueert, afhankelijk van zijn ontwikkelingsgraad, op spirituele, mentale, psychische, etherische en fysieke gebieden van bewustzijn en substantie.

Altruïsme en mededogen vloeien voort uit het besef dat we in essentie één zijn. Mensen zijn op het innerlijke gebied onderling nauwer verbonden dan op het fysieke gebied; onze gedachten en gevoelens hebben dan ook een krachtige invloed op anderen. Het ideaal is om het welzijn van de mensheid en van al wat leeft boven de eigen ontwikkeling te plaatsen.

Reïncarnatie en karma zijn twee andere belangrijke kerngedachten van de theosofie, en houden in dat onze karaktereigenschappen en leefomstandigheden worden bepaald door gedachten, daden en verlangens in dit of een vorig leven. We zijn daarom verantwoordelijk voor ons eigen leven, en geen ander wezen – goddelijk of menselijk – kan de gevolgen van ook maar een van onze daden wegnemen of neutraliseren. Ieder van ons is het product van zijn totale verleden en ontwikkelt zich spiritueel door eigen doelgerichte inspanningen gedurende een reeks levens.

Omdat we in het goddelijke zijn geworteld, kunnen we de werkelijkheid zelf ontdekken. Om ons te ontwikkelen moeten we het onderscheid leren kennen tussen waar en onwaar, tussen werkelijkheid en bedrog; we groeien niet door blindelings de voorschriften van deskundigen te volgen, hoe hooggeplaatst ook. Gottfried de Purucker vergelijkt de onderzoeker van de theosofie met een wetenschapper en voegt daaraan toe:

Is ons niet telkens weer aanbevolen dat we ons geweten moeten raadplegen vóór we iets aanvaarden? Om dat te doen moeten we nadenken; we weten ook dat zelfs al zouden we daarbij door onze eigen blindheid of ons onvermogen een waarheid die ons wordt voorgehouden, verwerpen, we niettemin juist hebben gehandeld, omdat we onszelf en ons geweten trouw zijn gebleven . . .
de innerlijke mens begrijpt, en de waarheid zal eens tot trouwe harten doordringen.

Door onze spirituele intuïtie te volgen, activeren we onze latente mogelijkheden. Daarom is het schadelijk anderen te dwingen die denkrichting te volgen die wij als de ‘juiste’ zien; ieder mens heeft zijn of haar unieke weg van ontplooiing te gaan.

 

Rob Droog