Allereerst is het goed te beseffen dat gedachten en gevoelens, aan de hand van waarnemingen die wij doen zoals horen, zien, ruiken, ervaren, proeven, enorm snel geactiveerd worden.
Volgens hoogleraar Ap Dijksterhuis, psychologie van het onbewuste aan de Radboud Universiteit te Nijmegen, gaan die in eerste instantie onbewuste processen, het verwerken van waarnemen in ons brein, 22.000 X sneller dan bewuste processen.
Dus je wordt pas gewaar dat een waarneming een gevoel of gedachte heeft opgeroepen als dat gevoel er feitelijk al is, je wordt pas gewaar van een gedachte als die feitelijk al gevormd is.
Kortom, wij lopen altijd achter onze gevoelens en onze gedachten aan, we zijn als gebruiker van dat brein waarin dat voornamelijk gebeurt veel te traag om ze te voorkomen.
Elke poging om gevoelens of gedachten te voorkomen is dan ook volkomen zinloos. Het is hetzelfde als een slak die een hazewindhond moet proberen in te halen, zinloos. Ons brein is veel te snel voor ons, we kunnen alleen maar iets doen met wat er aangereikt of gepresenteerd wordt door het brein, we kunnen het niet voorkomen.
Ten tweede, en dat is een heel belangrijk gegeven, negatieve gedachten of negatieve gevoelens bestaan niet.
Het woord negatief is volkomen misplaatst als het over gedachten of gevoelens gaat. Wat men over het algemeen negatieve gedachten of negatieve gevoelens noemt zijn gedachten en gevoelens die we bijvoorbeeld als lastig, moeilijk, pijnlijk, zwaar, verwarrend, eng, bedreigend of vernederend ervaren.
Dat zijn dan veelal gedachten en gevoelens die gaan over tekortschieten, mislukken, falen, niet goed genoeg zijn, slecht zijn, dom zijn, lelijk zijn, er niet bij horen. Dat zijn gedachten en gevoelens waar blijkbaar nog veel lading op zit, ladingen die lijken op open wonden.
Negatief wil eigenlijk zeggen: “ik wil ze niet”. 
En toch blijft je brein die zaken maar aanbieden.
Elke waarneming die er ook maar iets mee te maken heeft, veroorzaakt dat ze er weer zijn.
Weer die gedachte, weer dat gevoel, en jij wilt het niet, jij blijft er maar mee in strijd. Maar waarom doet dat brein dat.
Waarom doet een orgaan dat er enkel en alleen is om jou en je lijf in balans en dus gezond te houden en jou zo gelukkig mogelijk wil maken, dit soort dingen? Is het voortdurend aanbieden van open wonden een onderdeel van het proberen om jou en je lijf in balans te krijgen, om jou gezond te houden of te krijgen, om jou gelukkig te maken?
Het antwoord is volmondig ja, daarom doet dat brein dat.
Het brein blijft open wonden aanreiken omdat die er nog zijn en in de weg zitten.
Psychische open wonden geven een gevoel van onveiligheid. Een psychische open wond is een gebied waar je niet aan mag komen en wat niemand mag zien. Dus moet je voortdurend op je hoede zijn dat die open wond niet gezien of aangeraakt wordt.
Je moet voortdurend waakzaam zijn, je moet jezelf voortdurend beschermen. En die onveiligheid is killing, die onveiligheid laat je adrenaline level namelijk stijgen.
Hoe kan dat, hoe kan onveiligheid iets doen met mijn hormonen?
In het brein vinden een heleboel processen plaats en die zou je in twee belangrijke processen kunnen verdelen:
denken en
de aansturing van alle processen die in je lijf plaatsvinden.
Dus naast het denken vind je er ook de aansturing van alle neurologische, chemische, hormonale en energetische processen in je lichaam.
Daar vind dus ook de vertaling van denken en psychische processen in lichamelijke processen plaats. Dus onveiligheid die je waarneemt, verhoogd acuut je adrenaline level zodat je klaarwakker bent, alert bent, op je hoede bent en je lichaam klaar is om te dealen met die onveiligheid, klaar is om te vechten, te vluchten of te verlammen.
En zolang adrenaline in te grote mate aanwezig is komt jouw lijf uiteraard niet tot rust.
Adrenaline verhoogt bloeddruk, hartslag, spierspanning, zenuwenspanning, verlaagd of versneld je spijsvertering en legt een deel van je rationele mentale vermogens plat.
Hélemaal zinvol als je echt in een levensbedreigende situatie terecht komt, maar slopend als dit jaar in jaar uit aanwezig is en dit allemaal veroorzaakt. Veel lichamelijke klachten zijn naar mijn mening dan ook gevolgen van een te langdurige adrenaline verhoging ontstaan door ooit te veel onveiligheid.
Laten we nu vanuit het bovenbeschreven perspectief eens naar bijvoorbeeld jouw schuldgevoelens gaan kijken. Je wilt er vanaf, dus schuldgevoel verwijst hoogstwaarschijnlijk naar een open wond waar je vanaf wilt.
Omdat jij schuldgevoelens niet wilt hebben, ze zijn blijkbaar te eng of te pijnlijk, ga je er mee in gevecht.
Op zich is dat al een zinloze actie, omdat je in gevecht gaat met gevoelens die er allang zijn, naar dat is niet het lastigste.
Om in gevecht te kunnen zijn heb je adrenaline nodig, dus dat maakt je lijf aan.
Dus zodra schuldgevoelens aangeraakt worden in jou ga je in gevecht en maakt je lijf adrenaline aan, en dat alles met een snelheid die 22.000 x sneller gaat dan wat jij in de gaten hebt.
Dus wat je werkelijk nodig hebt om schuldgevoelens op te kunnen ruimen, is een volop werkende brein waarin je mentale en rationele vermogens op en top werken, maar dit leg je daarmee al voor een deel plat!
De rust en ontspanning die je nodig hebt om stil te kunnen staan en goed te kunnen kijken en voelen heb je daarmee ook de deur uit gewerkt, want adrenaline spant alles aan en zet je in de vecht/vlucht/verlam stand.
Hoe kom je dan wel van schuldgevoelens af???
Je weet nu dat bevechten geen zin heeft, want je brein is gewoon veel te snel voor je.
Jij als gebruiker van dat brein gaat dat nooit winnen.
Hoe ga je iets bevechten wat er al is voordat jij het in de gaten hebt?
Je weet nu ook dat de keuze om iets te gaan bevechten je adrenaline level doet stijgen waardoor onder andere je rationele en mentale vermogens onderuit gaan, je hartslag omhoog gaat, je bloeddruk stijgt, je spieren zich aanspannen. Dus dat bevechten moet je stoppen, want dat wordt niks. Dat blijkt ook wel, want hoelang heb je nu al last van die schuldgevoelens en is het al minder geworden door al dat vechten?
Stap 1; stop met bevechten wat er al is, het is zinloos.
Als je het bevechten stopt zou je er over na kunnen denken om het tegenovergestelde te gaan doen, namelijk er niet vanaf willen maar die schuldgevoelens juist te gaan verwelkomen en ontmoeten.
Het brein heeft ze je aangeboden omdat ze in de weg zitten.
Die schuldgevoelens verwijzen ergens naar. Omdat je brein ze maar blijft aanbieden kun je gevoeglijk aannemen dat schuldgevoelens verwijzen naar iets wat er niet meer hoort en dus in de weg zit om je lijf in balans te krijgen.
Stap 2: Leer ontmoeten wat je brein je elke keer laat zien.
Als bijvoorbeeld schuldgevoelens aan je deur kloppen: schuldgevoelens kom maar binnen, ga zitten en vertel me je verhaal.
Ontmoeten levert meer op dan bevechten. Als je de ontmoeting aan gaat met je schuldgevoelens dan ga je aan de hand van die schuldgevoelens, met volop werkende rationele en mentale vermogens en een ontspannen lijf op pad om te kijken waar het nou echt over gaat.
Bevraag je schuldgevoel alsof het een reiziger is: uit welke tijd komen ze, wat hebben ze meegemaakt, waardoor zijn ze ontstaan, wie hebben er een rol in gespeeld, en zijn die schuldgevoelens nu nog terecht, kloppen ze nog bij wie je nu bent?
Pas in die ontmoeting ontstaat de mogelijkheid om die open wond te gaan accepteren en te gaan verzorgen en dan pas kan het gaan genezen. Zolang je aan het bevechten bent kan een open wond niet genezen of healen, dan blijft dat verborgen en maar door zieken….
Schuldgevoelens willen aangeven dat jij in jouw beleving iets niet goed hebt gedaan.
Dat hoeft helemaal niet waar te zijn, wie weet heb je juist wel iets heel goed gedaan, maar in jouw beleving is het zo.
Schuldgevoel is vaak een onderdeel van je geweten en kan een signaal afgeven dat je bijvoorbeeld iets niet oprecht doet of hebt gedaan of niet eerlijk bent of bent geweest.
Je zou schuldgevoel in een bepaalde mate kunnen zien als een uitnodiging tot een bijsturing in je houding en in je gedrag. Ergens doe je niet wat een volwassen mens behoort te doen en zit er blijkbaar nog kind gedrag in de weg.
Kind gedrag zoals liegen, de waarheid verdraaien, roddelen, coalitie vorming tegen iemand, stelen, bedriegen, onterecht boos reageren, je aandeel in iets ontkennen enz.
Maar ook iedereen het maar naar de zin willen maken ook al ben je zelf moe of voel je je slecht, is ook zo’n kind gedrag wat schuldgevoel oplevert als je dat dan een keer niet doet.
Schuldgevoel laat het geweten aan je knagen en dat merk je, dat voel je. Daar kun je iets mee doen of je kunt het negeren.
Kortom, een beetje schuldgevoel zo nu en dan kan als een prima wake up call dienen met betrekking tot bijsturen van je eigen houding en gedrag.
Schuldgevoel in een ernstige mate is een heel ander verhaal. Als schuldgevoelens je verhinderen om dat te doen wat je eigenlijk zou moeten doen of dat te zeggen wat er werkelijk is of speelt, dan is het een belemmering om te zijn wie je wilt zijn, te zeggen wat je wilt zeggen, te doen wat je wilt doen. Dan veroorzaakt schuldgevoel een beperking en belemmering en dan is er echt werk aan de winkel.
Als schuldgevoelens onevenredig aanwezig zijn in iemand dan wil dat zeggen dat er veel kind gedrag gaande is, omdat kind gedrag schuldgevoelens in stand houden.
Als je ook in je volwassenheid die kind gedragingen zoals liegen, bedriegen, roddelen, coalitie vorming tegen iemand, stelen, onterecht boos worden, iedereen willen pleasen, jezelf opofferen ten bate van anderen, afhankelijk zijn van waardering en aandacht, blijft volhouden, dan zal het volwassen bewustzijn in je via schuldgevoelens signalen blijven afgeven dat je iets doet wat niet meer bij je past.
Die schuldgevoelens kunnen dan terecht zijn, omdat je nog allerlei kind reacties afgeeft.
Blijkbaar zit je dan nog vast in oude gewoontepatronen en heeft nog niemand je duidelijk gemaakt dat het tijd wordt om die achter je te laten.
Dan is het zaak om volwassen te worden en bewust en gedisciplineerd te stoppen met die kind onzin. Tijd voor een bewustwordingsproces met betrekking tot kind-systemen versus volwassen systemen.
Zoals je weet, kan Blijvend anders je hiermee helpen…..
Wij reiken je kennis en inzichten aan om te gaan beseffen waarom je doet zoals je doet en hiermee dus ook veranderingen kunt aanbrengen…..BLIJVENDE VERANDERINGEN !!!
Dit kan zowel individueel als in groepsverband.
Rob Droog