‘’Waar komen die sterke gevoelens van angst, twijfel, schuld en/of miskenning vandaan die ik gewoon niet thuis kan brengen, niet snap en geen aanleiding voor kan vinden?’’

Oké, dat is een goeie vraag, echter vergt deze vraag wel een uitgebreid antwoord.

1) Allereerst even dit: bewustzijn is informatie. Het is goed om vast te stellen dat we allemaal een eigen individuele informatiebron hebben, ook wel bewustzijn genoemd.

Vanuit die informatie begint en doen we ons leven. Dat wil dus onder andere zeggen, dat als iemand Russisch tegen mij gaat zitten praten, ik er niets van versta, omdat dat niet in mijn individuele bewustzijn zit. Naast mijn individuele bewustzijn bestaat er in mijn beleving ook nog zoiets als een collectief bewustzijn, ook wel het alles omvattend bewustzijn of universeel bewustzijn genoemd. Misschien is dat ook wel wat mensen de bron of God noemen. In dat alles omvattende bewustzijn zit wel de kennis van de Russische taal maar hoe graag ik het ook wil, ik kan er niet zomaar bij en het me eigen maken. Ik heb daardoor hulp nodig, bijvoorbeeld van iemand die dat al wel in zijn of haar individuele bewustzijn heeft.

 

Bijna dood ervaringen geven toegang tot het allesomvattende bewustzijn

 

Voor zover ik weet hebben we maar weinig toegang tot dat alles omvattende bewustzijn. Toch, als ik me focus en mijn vragen vast weet te houden, kan er opeens een nieuw inzicht binnen komen wandelen. Dan is er opeens even toegang tot gebieden van dat alles omvattende bewustzijn en kom ik kennis en inzichten tegen die ik daarvoor nog niet had. Ik heb dan niet iets nieuws ontdekt maar iets gevonden wat in dat alles omvattende bewustzijn allang aanwezig was. Overigens zijn er wel verslagen van mensen die een volledige toegang hebben gehad tot dat alles omvattende bewustzijn en een volledig begrip hadden van deze wereld en hun eigen leven en beleven. Dat zijn de verslagen van mensen die een BDE (Bijna Dood Ervaring) hebben gehad.

Mensen die door een ongeluk of ziekte in coma zijn geraakt, waarbij aangetoond is dat het brein geen activiteiten meer vertoont en toch na het ontwaken van de coma van alles en nog wat ervaren en waargenomen hebben. Wat deze mensen wereldwijd beschrijven, is dat ze meer en meer afstand van hun lichaam zagen ontstaan. Ze beschreven ook dat ze op een bepaald moment intense liefde voelden, niet van deze wereld, dat ze ook intens licht zagen, niet van deze wereld en dat ze een volledig begrip van de wereld en van het hoe en waarom van hun eigen leven hadden. Helaas was dat begrip na het ontwaken weer weg, maar wisten ze nog steeds dat ze het wel geweten hebben.

 

Wereldwijd zijn er honderdduizenden bijna door ervaringen.

 

Van deze verslagleggingen zijn er wereldwijd niet een paar, maar het zijn er echt honderdduizenden. Kortom, als we bijna doodgaan opent zich blijkbaar de toegang tot het alles omvattende bewustzijn en ervaren we tegelijk de hoogste licht en liefdes energie. Echter, het hilarische van dit alles is, dat wij ten tijde van ons leven alles in het werk stellen om juist niet bijna dood te gaan en dus komen we tijdens het leven nooit in de buurt van die hoogste licht en liefdesenergie of het alles omvattende bewustzijn. We zullen het dus moeten doen met ons eigen individuele bewustzijn, totdat we bereid zijn om onszelf op te geven of we gedwongen worden om onszelf op te geven…

 

Kinderen worden met bewustzijn geboren.

 

Een tweede punt is dit: vanuit de reguliere medische wetenschappelijke hoek wordt er nog steeds vanuit gegaan dat het leven met leegte begint. Een pasgeboren kind heeft nog geen bewustzijn en er is nog geen eigenheid want die worden als bijproducten van breinactiviteiten beschouwd. Uiteraard is niet iedereen het daarmee eens. Ik denk dat elke ouder je zal vertellen dat hun pasgeboren kind al volheid had, al eigenheid had, al voor- en afkeuren had. Soms zijn kinderen bij de geboorte al ziek, hebben soms al angsten en nachtmerries en dat kan zich bijvoorbeeld uiten in de vorm van langdurig huilen, de zogenaamde huilbaby’s. Als ouder ben ik het volkomen eens met deze ouders. Kinderen zijn zeker niet leeg als ze geboren worden, er zit al van alles in. Gelukkig zijn er steeds meer mensen en ook artsen en wetenschappers die het hiermee eens zijn, die ook beweren dat kinderen bij de geboorte niet leeg zijn. Er is al van alles aanwezig in kinderen wat wil zeggen dat kinderen met een reeds gevuld bewustzijn geboren worden.

 

Het individuele bewustzijn is steeds meer en sneller beschikbaar.

 

Zoals ik al eerder schreef, bewustzijn is informatie.
Dus kinderen worden met reeds aanwezige informatie geboren. Dit individuele bewustzijn is in mijn beleving al bij de conceptie aanwezig en is naast de erfelijke, genetische en omgevingsfactoren medebepalend voor de ontwikkeling van het kind in de baarmoeder en het leven na de geboorte.

Ik kan het niet bewijzen of aantonen, maar ik heb het zeer sterke vermoeden dat niet de erfelijke, genetische of omgevingsfactoren, maar dat de individuele bewustzijn ook de bepalende factor is van hoe die mens zich zal ontwikkelen, wat psychisch en fysiek wel of niet op de voorgrond komt te staan enz. Soms is de individuele bewustzijn ook nog eens op hele jonge leeftijd al raadpleegbaar en bruikbaar voor kinderen.
Dat zijn dan die kinderen die op hele jonge leeftijd dingen kunnen die ze eigenlijk niet zouden moeten kunnen, of dingen weten die ze eigenlijk niet zouden kunnen weten.

Hele jonge kinderen die al met diepe angsten worstelen.
Hele jonge kinderen die als een volleerde professional kunnen zingen, drummen, gitaarspelen of schaken,

YouTube staat er momenteel vol mee. Bijvoorbeeld:

En wat denk je van dat jongetje dat vorig jaar op negenjarige leeftijd feitelijk al had kunnen afstuderen aan de universiteit te Nijmegen. Er zijn wereldwijd momenteel zoveel kinderen die al op hele jonge leeftijd die informatie kunnen oppikken, dat er geen sprake meer kan zijn van een uiterst bijzondere uitzondering. Al met al kunnen we er niet meer omheen, kinderen worden met een reeds gevuld bewustzijn geboren en het individuele bewustzijn is steeds vaker meer en sneller beschikbaar én bruikbaar. Daar zullen we bijvoorbeeld als ouders, opvoeders, onderwijzers en hulpverleners dus echt rekening mee moeten gaan houden.

 

2) De volgende vraag is dan:
Waar komt dat individuele bewustzijn waar kinderen mee geboren worden vandaan?

In eerste instantie zullen de meeste mensen dan gelijk aan het reïncarnatieprincipe denken: het gegeven dat we allemaal vorige levens hebben gehad en elke keer incarneren in een nieuw lichaam. Het individuele bewustzijn waar kinderen mee geboren worden zou dan gevuld zijn door de indrukken en waarnemingen van al die vorige levens die we gehad zouden hebben.

 

Wat is ‘’ik’’ eigenlijk?

Er is echter een probleem in die visie en dat is de rol van wat we “ik” noemen. Mensen zeggen ook altijd dat “ik” in een vorig leven dit of dat mee heb gemaakt, die en die bent geweest en dat is dan de oorzaak dat ik nu een goed of moeilijk leven heb, ziek of gezond ben, arm of rijk ben, succesvol ben of niet.

Kortom, het reïncarnatieprincipe is vooral gebaseerd op mijn “ik” als constante factor en op het principe van straf of beloning.

Heb “ik” het goed gedaan in mijn vorige levens, dan word ik nu beloond en dan ben ik gezond, zie ik er goed uit, ben ik succesvol enz.
Heb ik het slecht gedaan in mijn vorige levens dan word ik nu gestraft en ben ik ziek, heb ik tegenslagen, heb ik gebreken, ben ik alleen, ben ik depressief enz.

Is het terecht om beloond of gestraft te worden voor iets uit een vorig leven waar je in dit leven waarschijnlijk amper iets van weet en geen enkele verantwoording voor kunt opnemen?
En daarnaast, kan dit überhaupt kloppen als je weet dat wat je “ik” noemt, feitelijk niet de constante factor in dit verhaal kán zijn?

Wat ik “ik” noem is namelijk een product van mijn brein die allerlei factoren zoals het man of vrouw zijn, opvoeding, uiterlijk, leeftijd, bewustzijnsinhoud, verleden, omstandigheden en omgeving aan elkaar vastknoopt, en dat is dus allemaal aan veranderingen onderhevig.

Kijk naar wat je bijvoorbeeld tien of twintig jaar geleden “ik” noemde en wat je nu “ik” noemt. Je lichaam is veranderd, je omstandigheden zijn veranderd, je netwerk zal er hoogstwaarschijnlijk anders uitzien, je zal anders denken en voelen omdat je weer tien of twintig jaar leven en dus talloze indrukken en waarnemingen hebt kunnen bij plussen.

En wat te denken wat er gebeurt met je “ik” als je alzheimer krijgt of dement wordt of door ziekte of een ongeluk niet aangeboren hersenletsel oploopt. Kortom, wat wij “ik” noemen is niet de constante factor, dat is het namelijk niet eens in één leven, laat staan in meerdere levens.

 

Bewustzijn staat los van ons brein.

 

Wat ik “ik” noem is aan sterke veranderingen onderhevig en als ik doodga zal mijn brein niet meer in staat zijn om dat wat ik “ik” noem in stand te houden en zal mijn “ik” dus volledig uiteenvallen.

Dat wat ik “ik” noem kan dus geen vorige levens hebben gehad. Wat achterblijft of overblijft zijn de indrukken en waarnemingen die “ik” gehad heb en die in mijn individuele bewustzijn zijn opgeslagen.

Dat is namelijk wat elke seconde van de dag gebeurt. Indrukken en waarnemingen worden voortdurend in ons individuele bewustzijn opgeslagen. Omdat indrukken en waarnemingen niet in het brein worden opgeslagen, maar in ons individuele bewustzijn blijft, dat ook na het overlijden gewoon blijft bestaan.

Dat ons bewustzijn los staat van ons brein wordt overigens prachtig uitgelegd door cardioloog Pim van Lommel in zijn boek
“Eindeloos bewustzijn”.

Resumerend, voor mijn verdere betoog is het reïncarnatieprincipe niet bruikbaar omdat het gewoon niet logisch en niet mogelijk is. Daarnaast lijkt het me ook enorm onrechtvaardig dat ik in mijn leven beloond of bestraft wordt voor levens waar ik helemaal niets vanaf weet. Ook kan ik me niet meer vinden in het idee dat “ik” vorige levens heb gehad terwijl ik nu weet dat wat ik “ik” noem, mijn dood niet kán overleven.

 

We dragen veel meer informatie in ons dan we in de gaten hebben.

 

Toch zijn er kinderen die dingen kunnen die ze niet zouden moeten kunnen en weten ze dingen die ze niet zouden kunnen weten. We zien dit soort dingen niet alleen bij kinderen, wat denk je van mensen die zonder dat ze landen zoals Japan, Schotland of Australië kennen of daar ooit zijn geweest, toch een enorm diep verlangen kunnen voelen om daarheen te gaan. Of mensen die in steden waar ze nooit eerder zijn geweest, precies de weg kennen? Of mensen die diep ontroerd kunnen raken door iets te zien wat ze nog nooit eerder hebben gezien? Of mensen die onverklaarbare angsten hebben. Of in brede zin zoals jij vraagt: waar komen die sterke gevoelens vandaan die ik gewoon niet thuis kan brengen, niet snap en waar ik geen aanleiding voor kan vinden? Kortom, als reïncarnatie niet de opvulling van bewustzijn veroorzaakt, wat dan wel? Het is wel duidelijk dat elk kind met een gevuld bewustzijn geboren wordt en we allemaal veel meer in ons bewustzijn dragen, dus veel meer informatie in ons dragen dan we in de gaten hebben.

 

We hebben allemaal verschillende voorgangers.

Stel nou, dat niet wat we “ik” plegen te noemen de constante factor is in dit hele verhaal, maar dat het individuele bewustzijn de constante factor is. We gaan nog even een stapje verder, stel nou dat dat individuele bewustzijn feitelijk een individuele bewustzijnslijn is, een individuele bewustzijnslijn die misschien al eeuwen bestaat, al eeuwen gaande is? Dat er dus geen vorige levens zijn geweest die één of andere “ik” ooit heeft beleefd, maar dat er “voorgangers” zijn geweest. Voorgangers zijn dan de mensen die uit diezelfde individuele bewustzijnslijn zijn ontstaan, geleefd hebben en tijdens hun leven al hun indrukken en waarnemingen in die individuele bewustzijnslijn hebben achtergelaten. Net zoals wij in ons leven al onze indrukken en waarnemingen in ons individuele bewustzijn achterlaten. Aangezien we allemaal een individuele bewustzijnslijn hebben, hebben we ook allemaal verschillende voorgangers en dus allemaal verschillende informatie in onze individuele bewustzijnslijn. Daarom verschillen we allemaal van elkaar, ook al zijn we broer of zus en hebben we gelijke erfelijke, genetische en omgevingsfactoren.

 

Alles wat je niet in liefde hebt afgerond, blijft wringen.

En nu ben jij of ik uit zo’n individuele bewustzijnslijn ontstaan en zijn we drager van al die miljarden indrukken en waarnemingen van al die talloze voorgangers die ooit ook uit diezelfde lijn zijn ontstaan. We zijn er uit ontstaan en we zijn de drager van al de informatie. Door wat we in het hier en nu voelen, zien, ruiken, horen, proeven en meemaken, kan die informatie in beweging komen en op de voorgrond van het hier en nu komen te staan. Daar heb je het antwoord op jouw vraag: waar komen die sterke gevoelens vandaan die ik gewoon niet thuis kan brengen, niet snap en geen aanleiding voor kan vinden? Die sterke gevoelens komen niet uit de lucht vallen, dat kunnen dus echo’s van je voorgangers zijn, van de indrukken en waarnemingen die door je voorgangers zijn achtergelaten. Waarom is dat zo, waarom krijgen we dat alsnog op ons bordje?

 

Wat heb jij in je leven af kunnen ronden?

Kijk gewoon eens naar je leven tot nu toe.
Het enige wat je in je leven werkelijk hebt kunnen afronden, is dat wat je in liefde hebt afgerond.

Wat werkelijk in liefde is afgerond, bijvoorbeeld je werk of een relatie, is klaar, dat wringt niet meer, duwt of trekt niet meer en dat is of was dan ook echt klaar.

Alles wat niet in liefde is afgerond blijft wringen, duwen en trekken. Dat blijft als het ware beladen met de oorzaken waardoor het niet in liefde is afgerond. Zaken als angst, spijt, schaamte, boosheid, schuld of wat dan ook. Alles wat beladen is blijft “aanraakbaar” en zal zich na aanraking ooit weer een keer laten zien en voelen.

Als wij uit een individuele bewustzijnslijn zijn ontstaan en als ons dat gevormd heeft, dan ga ik er vanuit dat wij de perfecte vormgeving zijn om alles wat nog niet in liefde is afgerond en nog in de individuele bewustzijnslijn zit, alsnog in liefde te gaan afronden.

Niet als straf, niet als beloning, zelfs niet als verplichting, want we kunnen ons altijd omdraaien, alles negeren of onszelf in slaap wiegen alsof het leven niets met ons te maken heeft. Nee, niet als straf of beloning, maar als een logisch gevolg van wat er is geweest. Ons leven staat ten dienste van de individuele bewustzijnslijn waar we uit ontstaan zijn en niet andersom zoals tegenwoordig vaak gedacht wordt.

 Het leven is er niet voor ons, wij zijn er voor het leven, we komen uit dat leven wat al eeuwen gaande is.

Tot zover…

Rob Droog
februari 2021